Мы – мужчынскі каталіцкі ордэн.
Ужо амаль 500 год мы дзейнічаем там, дзе нас патрабуе свет.
Юнаком ён служыў пры каралеўскім двары і вёў свецкае жыццё маладога рыцара. У 1521 г. адважна, нягледзячы на пагрозу жыццю, бараніў крэпасць Памплону ад нападу французаў. Падчас бітвы гарматнае ядро трапіла яму ў левую нагу. Некалькі разоў за перыяд лячэння Ігнацый быў блізкі смерці, але выжыў і пачаў папраўляцца. Пазбаўлены на доўгі час магчымасці руху, ён стаў чытаць Евангелле і гісторыі святых і пастанавіў адмовіцца ад мінулага марнага жыцця, каб поўнасцю належаць Хрысту. Сваё шляхецкае адзенне ён аддаў жабраку, а рыцарскі меч пакінуў у санктуарыі Маці Божай у Мансэрат.
“Вазьмі, Пане, і прымі ўсю маю свабоду, памяць, розум і ўсю маю волю – усё, што маю і чым валодаю.”
Праз некаторы час да яго далучыліся першыя паплечнікі, і яны разам прысвяцілі сваё жыццё Пану. Каб захаваць еднасць у сваёй супольнасці сяброў, пастанавілі заснаваць ордэн, мэтай якога стане вернае служэнне Касцёлу ў паслухмянасці Святому Айцу.
Езуіты часта змянялі месца служэння, трымаючы дыстанцыю ад асобных краін і іх інтарэсаў. Такі касмапалітызм выклікаў моцны супраціў з боку некаторых манархій. Пад іх націскам Папа Клеменс XIV у 1773 г. загадаў скасаваць Ордэн.
Па рашэнні царыцы Екацярыны ІІ Таварыста Езуса не спыніла свайго існавання на тэрыторыі Расійскай Імперыі і дачакалася там моманту аднаўлення праз Папу Пія VII у 1814 г.
членаў Ордэна
святых і благаслаўлёных
школ і ўніверсітэтаў
месцаў служення на тэрыторыі СНД
Папа Павел VI
Глабальныя апостальскія прыярытэты: актуалізацыя місіі Таварыства Езуса
На 36-ай генеральнай кангрэгацыі ў 2016 г. дэлегаты даручылі новавыбранаму генеральнаму настаяцелю Артуру Сосе перагледзець і актуалізаваць апостальскія прыярытэты, якія былі прынятыя ў 2003 г. (У той час на першым месцы знаходзіліся місіі ў Кітаі і Афрыцы,...
Ігнацыянскі рахунак сумлення: Духоўная свабода
Мы духоўна вольныя, калі здаровы наш духоўны і эмацыйны стан. Мы духоўна вольныя, калі захоўваем эмацыйную раўнавагу і прагнем быць напоўненымі верай, надзеяй і любоўю. Мы духоўна вольныя, калі не паддаемся негатыўным эмоцыям і спакусам тады, калі нам занадта...
Навэнна ласкі. Малітва са св. Францішкам Ксаверыем
Навэннай ласкі традыцыйна моляцца або з 4 па 12 сакавіка (да дня, у які Францішак быў абвешчаны святым у 1622 г.), або з 25 лістапада па 3 снежня (да дня ўспаміну св. Францішка Ксаверыя). Вядома, гэтай навэннай можна маліцца ў любы час на працягу года.
Мой самы вялікі страх
Я перакананы, – піша айцец Марк Цібадо SJ, – што страх адыгрывае значна большую ролю ў нашым жыцці, чым мы разумеем або хочам прызнаць. Штогод, збіраючыся на рэкалекцыі, каб памаліцца і адпачыць, я пытаюся ў сябе: «Чаго я цяпер найбольш баюся?» Гэтае практыкаванне...
Архіўныя дакументы езуітаў на тэму Халакосту будуць алічбаваны
Мемарыяльны музей Халакосту ў Вашынгтоне і Фонд Polanco – Архіў Таварыства Езуса ARSI (Archivum Romanum Societatis Iesu) 27 лютага 2024 года падпісалі пагадненне аб супрацоўніцтве для забеспячэння доступу і алічбавання матэрыялаў езуіцкіх архіваў, звязаных з...
Ігнацыянскі рахунак сумлення: Удзячнасць
Для святога Ігнацыя ўдзячнасць была адной з найвышэйшых цнотаў. Фактычна, ён лічыў няўдзячнасць коранем усіх грахоў. І гэта зразумела: па сутнасці, грэх азначае злоўжыванне Божымі дарамі, якія мы атрымалі. Калі мы сапраўды ўдзячныя за нейкі падарунак, то, вядома, не...
Франц Яліч SJ: Жыццё ў Божай прысутнасці
У гэтым артыкуле мы хочам пазнаёміць вас з выбітным венгерскім езуітам айцом Францам Ялічам (Ferenc Jálics) (1927-2021). Скарыстаўшыся матэрыяламі кнігі “Franz Jalics: życie w obecności Boga” выдавецтва WAM, публікуем уступнае слова, асабісты аповед а. Франца пра...
Ігнацыянскі рахунак сумлення: Пачуцці
Вядома, можна проста прытрымлівацца першапачатковага пяцікрокавага рахунку, які прадставіў святы Ігнацый. Аднак калі крыху змяняць пытанні для разважанняў, то вы заўважыце, што ў вашым рахунку сумлення будзе больш навізны і спантаннасці. Канчатковая мэта адна:...
Глыбіня пяшчоты
Глыбіня – шматзначнае слова, шматвымернае. З той пары, як Сымон Пётр так паспяхова сплаваў “на глыбіню”, паслухаўшыся слова Езуса (Лк 5, 1-11), не бракуе тых, каго прыцягвае гэты вобраз даверу, адважнага руху ўдалеч і ўглыб – дзеля сустрэчы ў праўдзе з самім сабой і з...
Біблійны лексікон: цела
“Слова сталася целам і пасялілася між намі”, – урачыста і радасна абвяшчаем мы ў перыяд Божага Нараджэння (Ян 1, 14). Кожны раз, прамаўляючы падчас нядзельнай Эўхарыстыі “… і ўцелавіўся ад Духа Святога з Дзевы Марыі”, схіляем галовы – а 25 снежня і 25 сакавіка нават...
Пантыфік: адчуць нашу прыналежнасць Богу
Не зачыняцца ў сабе, у сваёй самадастатковасці, а знайсці месца для Бога і для блізкага, заахвоціў Папа чытачоў кнігі "Перш належце Богу" (First Belong to God) брытанскага журналіста і пісьменніка Осціна Айвэры. У аснове выдання ляжыць васьмідзённы цыкл духоўных...
Рахунак сумлення як найважнейшы момант дня
Святы Ігнацый Лаёла задумаў штодзённы рахунак сумлення (Examen) як вельмі даступную малітву, якой можна маліцца ў любы час, праглядаючы сваё нядаўняе мінулае, каб знайсці Бога і Ягоныя ласкі ва ўсім, што адбываецца. Святы Ігнацый сказаў бы, што такі «іспыт» мае стаць...
Мама Антула – апосталка ігнацыянскіх рэкалекцый – абвешчана святой
11 лютага Папа Францішак абвясціў святой сваю суайчынніцу — Марыю Антонію ад святога Юзафа (María Antonia de San José), якую ў Аргентыне называлі проста Мама Антула — Маці Антося. Аргентынка Марыя Антонія дэ Пас і Фігэроа (1730–1799) нарадзілася ў 1730 годзе ў вёсцы...
Жывая традыцыя езуіцкай адукацыі. З нагоды VI Міжнароднага дня адукацыі
Ад самага пачатку існавання Таварыства Езуса адукацыя займала прыярытэтнае месца ў яго дзейнасці. Дэвіз а. Хуана Баніфача SJ адлюстроўваў дух, які натхняў езуітаў у справе адукацыі: “Puerilis institutio est renovatio mundi” (“Адукацыя моладзі – гэта аднаўленне...
Святы езуіт на Новы год: Юзаф Піньятэлі, SJ
Пачатак новага года непазбежна ўяўляе сабой момант пераходу. А пераходы бываюць складанымі. Энтузіязм з-за чагосьці новага сутыкаецца з настальгіяй па тым, што ўжо мінула. Магчымасць і патэнцыял сустракаюцца са шкадаваннем і ўсведамленнем страчаных магчымасцяў....
І яны пасадзілі дрэвы…
На дахах рымскага Калегіума Беларміна (Collegio Bellarmino) два езуіты стварылі вісячы сад, працягваючы традыцыю, якая мае асаблівае значэнне для Таварыства Езуса, асабліва ў той час, калі пасадка дрэў набыла яшчэ большае значэнне, чым раней. У кожную эпоху езуіты...